…możesz wiedzieć jeśli chcesz…” To zdanie siedziało mi w głowie od samego początku pewnego projektu. Starsi z Was, którzy tu zaglądają, pewnie kojarzą, że jest to fragment z początkowej piosenki programu „Domowe przedszkole”, które było moim porannym rytuałem jak byłam mała, ale było to dawno, dawno temu. A tak z ciekawości, to czy ten program jeszcze jest? Widział ktoś?
Do tej pory wszystkie kosze, koszyki i koszyczki, które wychodziły spod mojego szydełka były okrągłe. Tym razem postanowiłam spróbować czegoś innego.
Nie tak to miało wyglądać… kiedy pod koniec maja przeczytałam u Agi, Intensywnie Kreatywnej, post o robótce na mundial już wiedziałam co to będzie. Szybka decyzja co do kolorów i dwa dni później włóczka była już u mnie…
Pisząc na przełomie roku swoje pierwsze blogowe podsumowanie pokazałam projekt, który pomógł mi określić co, ile i komu wydziergałam rok wcześniej 😉 Teraz przyszedł czas na jego pokazanie w całej okazałości.
Jakoś tak w tym roku mam, że gdzie nie spojrzę tam motyle. Mam wrażenie, że są wszędzie. Nawet ostatnio kupiłam lep na muchy z motylim motywem, chociaż muchom on chyba niezbyt pasuje 😉
Czy jest tu ktoś, kto nie zna kucyków Ponny? Moja młodsza siostrzenica jest ich wielką fanką. Nie znam ich wszystkich, ona tak, ale przeglądając komodę wpadła mi w ręce włóczka, która od razu przywiodła konkretne skojarzenie… Pinkie Pie… Chyba jedyny kucyk, którego kojarzę, a nie, jeszcze jest Rainbow Dash 😀
Dziś jest jedno z najważniejszych świąt, moim zdaniem, Dzień Matki. Osobiście wolę wersję Dzień Mamy, ale to akurat nie jest najważniejsze. Tego dnia staramy się podarować naszym mamom coś wyjątkowego… O takim wyjątkowym prezencie będzie dzisiejszy wpis.